Prolog:Chaos

             Jedno słowo, a w zupełności wystarczy, by w pełni opisać moją osobę. Chaosem się otaczam, w nim żyję i czuję się najlepiej. Nie potrafię się bez niego obejść. Nawet podczas podróży pakuję swój nieład do walizki i zabieram ze sobą. Z nim czuję się bezpiecznie... Jak w domu. Mówi się, że dom twój tam, gdzie serce twoje. Chociaż doskonale wiem, że to tylko mrzonki o głębokiej miłości, której nigdy nie doświadczyłam i ciche podszepty głupiego serca dryfującego gdzieś pośród fal nieporządku, to i tak lubię marzyć, że znajdzie się ktoś, kto weźmie wędkę, pójdzie na ryby i całkiem przypadkiem wyłowi właśnie to serce z morza chaosu...

Skłonność do nostalgii to jedna z tych cech, których nie lubię w sobie najbardziej, bo choć mam tysiące rzeczy do zrobienia, to bez względu na to jak bardzo są ważne i tak będę leżeć bezczynnie, gapiąc się w sufit i rozmyślać nad rzeczami, których i tak pewnie nigdy nie doświadczę... No cóż, takie życie, nikt nie jest idealny. Chociaż, nie powiem, jestem nadwyraz blisko. I kolejna cecha, która raczej nikomu się nie spodoba- moja wrodzona skromność, granicząca z samozachwytem... Oczywiście sarkazm i ironia w każdej postaci występują u mnie w masowych ilościach, co akurat ani trochę mi nie przeszkadza. Właściwie, to można powiedzieć, że jestem wręcz z tego dumna. Zauważyłam, że ostatnio coraz częściej zastanawiam się nad moją osobowością, cechami charakteru i odpowiedzią na nurtujące mnie pytanie: kim ja do cholery jestem? Przez jakże długie i tak samo nudne niecałe szesnaście lat mojego życia wydawało mi się, że doskonale ją znam. Jednak po głębszym zastanowieniu doszłam do wniosku, że jedyne co mogę o sobie powiedzieć to to, że lubię lody czekoladowe, nazywam się Eris i jestem doprawdy przerażona, gdy myślę o mojej przyszłości.

***

Jest i prolog, trochę krótki, ale no cóż... Prologi tak mają. Proszę o wasze opinie  komentarzach ;-;

Pozdrawiam i mocno ściskam

OwlShadow